Υπάρχουν φορές που μπορεί να “δραπετεύουμε” από καταστάσεις …
Ακόμη και από σχέσεις ή μοτίβα που μπορεί να θεωρούμε ανιαρά…
και δύσκολα να αλλάξουν…
Σε τέτοιες καταστάσεις, το μυαλό μας δυσκολεύεται να καταλάβει τις αλλαγές που μπορούμε να κάνουμε εμείς, γιατί θεωρεί συνήθως ως αιτία το άλλο πρόσωπο ή τα γεγονότα που συμβαίνουν τριγύρω μας…
Είναι δύσκολο να σκεφτούμε ότι δύσκολες ή ανιαρές σχέσεις αρχίζουν να δημιουργούνται, όταν σαν προσωπικότητες δεχόμαστε ή αποδεχόμαστε συμπεριφορές γιατί πιθανά φοβόμαστε τις συνέπειες αν προσπαθήσουμε να αλλάξουμε κάτι…
Αν όμως σ’ ένα ωραίο φαγητό, ξεχνούσαμε το αλάτι, αυτό δεν σημαίνει ότι μετά θα αδειάζαμε την αλατιέρα επάνω του…
Μια φίλη έλεγε για μια φίλη της πώς προσπαθούσε να πάρει επιβράβευση από τις φωτογραφίες της, “δραπετεύοντας” κατά αυτόν τον τρόπο από μια ανία στο γάμο της…
Όλοι μας έχουμε ανάγκη την αποδοχή, είναι μια βασική ανάγκη του μυαλού μας, η οποία όμως δεν καλύπτεται ποτέ με υποκατάστατα…
Είναι σαν να ρίχνουμε δόσεις πιπεριού σε ένα φαγητό που του λείπει το αλάτι…
Οι προσωπικότητες μας είναι σαν χημικές ενώσεις και οι σχέσεις μας, οι χημικές αντιδράσεις που συμβαίνουν όταν αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας… Αρκεί ένας άνθρωπος να έχει το σθένος να αλλάξει και η αλλαγή του επιδρά σε όλους τριγύρω του…
(pic: iurie belergushi photography page -iceland)
